እዚህ&nbsp;አነስተኛ የልብስ ፋብሪካ ውስጥ ከተቀጠርኩ ሶስት አመት አልፎኛል። በዚህ ጊዜ ውስጥ የባህሪም የአቋምም ለውጥ ያላየሁት ሳሮን ላይ ብቻ ነው።ሳሮን አለቃዋ አፍ ላይ ተቀምጣ&nbsp;ወሬ መልቀም የምትወድ ቀጭን አጭር ሴት ስትሆን፤ማናጀራችን የሚያስተላልፈውን ትእዛዝ&nbsp;ቀልባ ትወረውርልናለች።&nbsp;ማናጀራችን ደግሞ ለሱ ያላትን የታመቀ ስሜቷን ለማጋለጥ ወሬውን ጀምሮ ሳይጨርስ&nbsp;ያንጠለጥላታል። በዚህ መሀል ደግሞ ኬሮላይን የሚሏት በኩራት የምትናገርለት&nbsp;የሰውነቷ ክብደት&nbsp;ሚዛኗን የሚሰርቃት ወደእርጅና ላለመሄድ የቻለችውን የምታደርግ ሴት አለች።&nbsp;&nbsp;&nbsp;&nbsp;ኬሮላይን የአለቃችን ቅርብ ነኝ ለማለት ይመሥል ድርጊቱን በገብቶኛል ተሽከርክራ ካለይሉኝታ በአሽሙር ትስቃለች። ኬሮላይን እና እኔ ተመሳሳይ የቆዳ ቀለምና ተመሳሳይ የስራ ሀላፊነት ቢኖረንም እሷ ግን እያንዳንዱን የድርጅቱን ስራ አውቃለሁ ባይ እና ለድርጅቱ ተሟጋች ከመሆኗም በላይ ሰራተኛውን የምትፈታተን ለማንም ግድ የሌላት በማያገባት ጉዳይ አፍንጫዋን የምታጠልቅ ነች። የአገልግሎት ዘመኗን ተጠቅማ ለምን ሱፐርቫይዘር አልሆነችም ብልም "መልሱ ፀባይዋ ያስቸግራል" ነው።እራሷን ሠቅላዋለች። ብዙ አመት መሥራቷ ብቻ ሳይሆን የድርጅቱን ሚስጥር ማወቋም ሌላውን እንድትንቅ አድርጓታል። በዚህ ላይ ጮክ ብሎ መናገርን ጌጧ ያደረገች የስራ ባልደረቦቿን ከደንበኞቿ መለየት የማታውቅ ጋጠወጥ ነች።&nbsp;ሳሮን ደግሞ በሱፐርቫይዘርነት የዛሬ አስር አመት በማናጀሩ ተፈትና ተቀጠረች። ይሄንን የነገረችኝ ሳሮን እራሷ ነች። ሳሮን አብረዋት ከሚሠሩት የበላዮቿም ይሁኑ የበታቾቿ አንዲት ነገር በሷ ላይ ቢያደርጉ እጥፍ ብቀላዋን ትጀምራለች። ለዚህ ደግሞ ግንባር ተጠቂ ኬሮላይን ነች። ሳሮን እንደማዳመጥ ብላ አፍንጫዋን ከነፋች አንዱ ሰራተኛ ተደግሶለታል ማለት ነው። በተጨነቀች እና ተንኮል ባሠበች ጊዜ ከንፈሯን ከግራ ወደ ቀኝ በደረቁ ስታሽከረክረውና አይኗ ስር ያለ ሀዘኗን መመልከት ስቃይ ውስጥ ይከተኛል። ቤቷ የምትጋብዘን የእራት ፕሮግራም አላት።ለምን እንደምታዘጋጀው ሳስበው ግራ ይገባኛል። ሁሉም ባለቤት ስለሚሆን&nbsp;ግብዣው ላይ መገኘትም ሞቴ ነው።&nbsp;ግን አይቀርልኝም። በተለይ ኬሮላይን ደግ ነኝ ባይና አለቃዋ እንደሆነች እንኳን ማሰብ የማትፈልገዋን&nbsp;ነፍሴ ትጠየፋታለች።&nbsp;በዚህ ልክ መሆን ይቻላል ? እላለሁ። እንደሁለቱ መውደድ መጥላት፣መሆን አለመሆን?መቅረብ ደግሞ ማራቅ የኑሮ አባባይ መሆን? ማንሳት መጣል? በየቀኑ ልዩነትን አስፍቶ ደግሞ ለማጥበብ ፍዳ መብላት፤ ይሄን ነው ያየሁት።&nbsp;ኬሮላይን ለሰላሳ ሰባት አመት በድርጅቱ ማገልገሏን እና ከሌላው ሰራተኛ መብለጧን መለኪያ አድርጋ ለመጣ ለሄደው ሠራተኛም ሆነ ደንበኛ ማስረዳት እንዲሁም&nbsp;&nbsp;የገዘፈ ሰውነቷ መሬት እንዳይነካ ቤቱን በእርዱኝ ጩኸት ብዙ ጊዜ ማድመቋ ግድ ነው እላለሁ በትዝብት እያየኋት።ከዚህ ቀደም ወድቃ በመሠበሯ ከስድስት ወር በላይ ከሥራ ቀርታለች። ለመውደቋ ደግሞ ሳሮን አስተዋፅኦ አድርጋለች ባይ ነች። ግን የሳሮን የእራት ግብዣ ላይ ዋና ባለጉዳይ ለመሆን ወደኋላ አትልም። የእራት ጥሪ የሚያስተላልፈው ማናጀራችን ባይሆን ኬሮላይን ከፍ ዝቅ በማድረግ ሌላ ጊዜ እንደምታደርገው ትጫወትብን ነበር። በግብዣው እለት ተጠርቶ መቅረት የማይችለው ራት ተጋባዡ ሰራተኛ&nbsp;ሳይፈልግ የሁለቱን ፉክክር ይጠጣታል። ከቻለም እንደኔ&nbsp;አንዴ ከአንዷ ሀሳብ ሌላ ጊዜ ከሌላዋ አስተያየት ላይ እየወደቀ የተቸገረውን ማናጀር አይቶ እንዳላየ&nbsp;ለማለፍ ይሞክራል ።"መጠጡ በኔ ነው "ይላል ማናጀሩ አስቀድሞ"ምንም አያስፈልግም እናንተ ብቻ በሰአታችሁ ተገኙ" ትላለች ሳሮን።ምግቡን ከአፍ እስከገደፉ በሻንጣ ሞልታ የምትመጣው ደግሞ ኬሮላይን ነች።ስድስት አመት ያሳለፉት እንደዚህ መሆኑን&nbsp;በመቀባበል ማናጀራችን እረፍት በሚወጣና እነሱም ውሀ እንጥበስ ያሉ ቀን ያወሩታል።&nbsp;ዛሬ ግን ሰባተኛው ሳምንታዊ የእራት ግቡብዣ ጥሪ እንዳልተደረገ ከኔ ቀድመው የገቡት የስራ ባልደረቦቼ ሲያወሩ ሰማሁ። የኬሮላይን ሳቅም አልተሰማኝም።ማሰብ ጀመርኩ።&nbsp;ያየሁትን እና ያደረኩትን ያዩ ይኖሩ ይሆን እንዴ?&nbsp;ብቻ ገና ከመግባቴ ሳሮን አይኗን እንደቢራቢሮ እያርገበገበች እኔና አንተ እያለች እንደሁል ጊዜው የስራ መአት ጫነችብኝ። ማናጀሩ ተከትሏት ገብቶ አፈጠጠብኝ። ደነገጥኩ። ከዚህ ቀደም ያየሁትን ሊስማት ጀምሮ ያልጨረሰውን ለማንም አላወራሁም።&nbsp;ነገሩ የሆነው ድንገት ነው። የስራ መግቢያ ሰአቴን ልቀይር ወደቢሮ ሳመራ የእቃ ማስቀመጫ አነስተኛ ክፍል ውስጥ ቆመዋል። ልግባ አልግባ በሚል ሳመነታ ከንፈሯን ነክሶ ሲለቃት አየሁ። የጀመረውን ለመጨረስ እና ከንፈሩን ለማግኘት ስትቃትት ጥሏት ወደእሱ ቢሮ በሚወስደው የውስጥ በር ወጣ። እንባዋ እንደተንጠለጠለ ዞር ስትል አየችኝና በምልክት ጠራችኝ እና ክፍሉን ዘጋችው። ቅጥነቷን ብወደውም እሷ ላሰበችው የተጣደፈ ነገር አልተዘጋጀሁም ነበር። ብቻ የሆነው ሆኖ በሩን ልትከፍትልኝ ስትጣደፍ ደግሜ ድብን አድርጌ ሳምኳት። በደስታ እኔ ላይ ተጠምጥማ አለቀሰች። ያለቀሰችውንም ሆነ የሆነውን ለማንም ተንፍሼ አላውቅም። እሷም ከዚያ ወዲህ እንደታናሽ ወንድሟ በስራዬ በማገኘው ጥቅማ ጥቅም ታግዘኛለች።&nbsp;ማናጀራችን ግን የሠራነውን ስራ እንዳወቀብን ያወኩት ዛሬ ነበር።&nbsp;"እሱ ከእኔ ጋር&nbsp;እታች&nbsp;ይውረድ "አላት"ግድ የለም እሱ ከኔ ጋር ይሆናል" አለችሳይወድ ጥርሱን ነክሶብኝ ሄደ።ፈራሁት። በቅርብ የምትሞት እናት ስላለችኝ ከስራዬ መውጣት አልፈልግም። ይሄንን ደግሞ ሳሮን አስረድታዋለች። "የምታግዢው ለዚህ ነው ለካ?" ሲላት በምፀት" አዎን" ብላ በድፍረት መልሳለች።&nbsp;"ሰማህ ያቺ ቢች ከእንግዲህ አትመጣም የሷን ቦታ እንሸፍናለን" አለችኝ ወደላይ እየወጣን።"ማ!" አልኳት ባውቅም እንዳላወቀ ሆኜ ምክንያቱን ለማወቅ።"ኬሮላይን" አለችኝ ሌላዋ ባልደረባዬ"ምን?" አልኩ ባለማመን።"ማንም አልሰማም" አለች ሳሮን"ምኑን" አልኳተት"መባረሯን"አለች የኔ መደንገጥና ግራ መጋባት ጥያቄ ፈጥሮባት።"አዎን ሱፐርቫይዘር ማባረር ይችላል እንዴ?" ስላት"ከማናጀሩ ጋር ተጣልታ ነው" አለች"እንዴት?" አልኳት"በደንበኞች ፊት ተናገረችው ሰደበችው ማለት ይቀላል""እሱን?" አልኩ እልኸኛነቱን አስቤ&nbsp;"አዎን በእኔ የለመደችውን"አለች በሳቅ ተሞልታ። ከዚያ "እንደኔ ታጋሽ ይመሥላታል ሁለም። አገኘችዋ!" አለች"ሀያ ሰባት አመት ገደል?" አልኩኝ ሳይታወቀኝ።"ማንም ሰው እንደዚያ ነውስርአቱን ካልያዘ" አለ ማናጀሩለካ ከኋላችን ተከትሎናል ። ፍርሀት ሰውነቴን ወረረኝ።

ያላለቀ መሳም - /ሶስና አሸናፊ/

ቶምን ደብቄ ያገኘሁት ይመሥለኛል።&nbsp;ይህቺ ጠባቧ የሁል ጊዜ ማረፊያችን የሆነችው ካፌ ውስጥ&nbsp;ሁለት ሶስት ሠዎች በእርጋታ መፅሀፍ እያነበቡ እና ቡና እየጠጡ ተቀምጠዋል።&nbsp;&nbsp;እንደኔና እንደቶም ደግሞ ምሳ ሰአቱን ኮራሳ ኬክ እንደጓደኛ፣ እንደአለቃ ይሁን እንደወንድምና እህት ወይ ደግሞ እንደልቦቻችን መውደድ ብቻ በነፃነት እየተጎራረሰ ለማውራት ደንበኛ ሊሆን የሚመጣ ይመሥለኛል።what is your philosophy ?&nbsp;አለኝ ቶም ገብተን ከተቀመጥንበት አንዱ ጥግ ላይ የተፃፈውን የግድግዳ ላይ ፅሁፍ እያነበበ።&nbsp;"አንተን ማፍቀር&nbsp;አልኩት ፈጥኜ። ቀይ ፊቱ ቲማቲም ሲመስል ከአፌ ምን እንደወጣ መለስ ብዬ ማሠብ ጀመርኩ። ቶም አለቃዬ ነዋ! የኔ ብቻ ሳይሆን የሱፐርቫይዘሮቹ ጠቅላላ አለቃ! ግን ደግነቱና ትህትናው ስለሚበልጥ እንደአለቃ የሚያርቀው የለም።&nbsp;&nbsp;አቅፎ በሞቀ ፍቅር ያሻሻል። ጥሩነቱን ታክኬ አፈቀርኩት።&nbsp;ቀስ እያልኩኝ ውስጤ አሠረፅኩት። አሁን ቶም ውስጤ ተንሰራፍቷል።&nbsp;Day time friends,Night time lover እያለ መዝፈን ጀመረ።&nbsp;ሙዚቃው where they go what they do እያለ ይንቆረቆራል የKenny Rogers ሙዚቃ ሀገረሰብ ስልት ነው። አዝማቹን ደጋግሞ አለው። የኔ ልብ ደግሞ ስራውን ያቆመ እስኪመስለኝ ተናጠ።&nbsp;"ቀንሽ እንዴት ነበር?" አለኝ አይኑን ከኔ እያሸሸ እና ግድግዳው ላይ እየወረወረ።ግድግዳው ከጥግ እስከጥግ በጥያቄና መልስ ፅሁፍ ተሞልቷል።&nbsp;ቆርጬ የያዝኩትን ኮራሳ ኬክ ለመብላትና ለመተው የማመንታት ስሜት ተሰማኝ። ስለብቸኝነት በጥልቀት ማሰብ ጀመርኩ። ሁል ጊዜም ከቶም ጋ ስሆን የብቸኝነቴን ገመድ የበጠስኩ ይመሥለኛል። አብረን ነበር ውሏችን አዛዥና ታዛዥ ሆነን። እንደአህያ መፍጋቴ ሲያበሳጨኝ በየመሀሉ በሆነ አጋጣሚ ወደራሱ እቅፍ ያደርገኝና አይዞን ይለኛል። ወዲያው ልቅቅ ያደርገኝና ካሜራ ላይ ነን ሰዎች&nbsp;ብሎን ወደሌሎቹ ሰራተኞች ይሄዳል። ሲስቅ፣ቁም ነገር ሲያወራም ያምራል. .&nbsp;🎷🎷የጊታሩ ድምፅ ጎልቶ ይሠማል። የተፈጠረበትን ስሜት ለመሸሽ ሲሞክር ጭራሽ ተደናበረ። የመደናበር ስሜቱን&nbsp;ለማጥፋት ደግሞ ድምፁን አጉልቶ መዝፈን ጀመረ።"ቶም አንተ ቶም አልኩት ደጋግሜ ከእንቅልፉ የመቀስቀስ ያህል።&nbsp;&nbsp;ከት ብሎ ሳቀ። ሁሌም ሳቁ አካባቢውን በደስታ ይሞላዋል።"ሁሉም ሰው አንድ ጎደሎ ነገር አለው ይላል ፅሁፉ እዛ ጋ ! አየኸው? "አልኩት"እና. . " አለኝየአንተ ጎደሎ ምንድነው? ልልህ ነዋ!"ሠው ያለጎደሎ ይፈጠራል?""ላይፈጠር ይችላል። ለምሳሌ እንዳንተ""ማሾፍሽ ነው?""ከምሬ ነው አንተ ሁል ጊዜ ቅን ታስባለህ? አልኩት🎷🎷Day time friends&nbsp;&nbsp;እኔን ችላ ብሎ ማንጎራጎሩን ጀመረ።ስማ አልኩት ደፍሬ&nbsp;ደግሞ ድርቅ ብዬ. .&nbsp;ነፃነት ያስለመደኝ እሱ ነዋ ይሉታዬን ያስጣለኝ። አስተያየት እስክሰጥ እየጠበቀኝ"ስማ አላልሽም?&nbsp;እየሠማሁ ነው ቀጥይ?" አለኝ። ጎራዳ አይሉት ሰልካካ መሀል የቀረ አፍንጫውን እያሸ። አይኑን ደረቴ ላይ ሰክቷል ። የወንድ ልጅ አይን ቡናማ ሲሆን እወዳለሁ። ንፁህ መሥሎ ይታየኛል። ንፁህ ነገር እወዳለሁ ጅው ብሎ ውስጡ ለመውደቅ እንዲመቸኝ።" አላጎረስከኝም?""ኦ ማይ ጋድ. . " አለኝ&nbsp;እና ከንፈሩን ነከሰ።ከንፈርን ነክሶ መሳም እወዳለሁ&nbsp;የጊዜ ቁጭቴን የምወጣበት ይመሥለኛል። የጎደለውን የምሞላ የሞላሁትን የምቀንስ ነክሶ መሳም ጣእሙ የተለየ ነው።&nbsp;&nbsp;በቶም ከንፈር ላይ ማሰቤ ገርሞኝ ሳኩና ቶም አልኩትከእንቅልፉ እንደባነነ አይነት" ኮፊ ልድገም" አለኝየአንተንም ፍልስፍና ንገረኛ!? አልኩት አስከትዬ" የኔ ፍልስፍና. . . " እያለ ኮፊ ለማምጣት ከመቀመጫው ተነሳ። ኦረዲ የምሳ እረፍታችን አልቋል ።ከኋላው በአይኔ ተከተልኩት ሁለመናውን እንደአዲስ ኦያጠናሁ።" የአንቺን ቀጭን ይሁን ብያለሁ እንቅልፍ ይከለክለኛል ስለምትይ" አለኝ&nbsp;በምልክትከዚያ ዝም ብለን ተያየን።know thy self/ራስህን እወቅ/አይተኸዋል ስለው&nbsp;"ጥያቄ ላይ ጥያቄ አትደርቺ ፤ የቀደመውን ልመልስ የኔ ፍልስፍና ጥሩ መስራትና ጥሩ መሆን ነው።&nbsp;አውቃለሁ ከአንቺ ፍልስፍና ጋር ቢራራቅም ሰው ማፍቀር ጥሩ ነው። ነጥሎ መውደድ ሲሆን ፍልስፍና መሆኑን እጠራጠራለሁ።&nbsp; እኔ አለቃ መሆን እንጂ ሰው ለመውደድና ለመወደድ አልበቃም። የደስታ ቦታዬ ስራዬ ብቻ ነው። ቤቴ ለኔ የሀዘን ማማዬ ነው። እናቴን መንከባከብ አለብኝ። እናቴ የብዙ አመት ህመምተኛ ነች። ገርልፍሬንድም የለኝም። አላስበውም። እናቴ ሁሉ ነገሬ ሆናለች ። ሰባ አምስት ፐርሰንቱ የመኖር ጉጉቴ አላማዬና እቅዴ በስትሮክ ስትመታ አብሮ ተመታ እናቴ ውብ ነበረች ባለጎልደን ፀጉር፣ ዘናጭ የቆንጆ መጨረሻ። ባገባ ምኞቴ እናቴን የምትመሥል ሴት ነበር። ግን እሷን የምትመስል የለችም እና መሥሪያቤቴ ብቻ ነው&nbsp;ሳቄ፣&nbsp;አፌ የሚፈታው ከንፈሬ የሚላቀቀው፣ ማህበራዊ ቦታዬ. . .&nbsp;አየሽ&nbsp;&nbsp;ሁሉ ከንቱ የከንቱ ከንቱ ነው ይላል ጠቢቡ&nbsp;/Meaningless! Meaningless!”&nbsp;&nbsp;says the Teacher.“Utterly meaningless!&nbsp;&nbsp;Everything is meaningless.”/ &nbsp;"። አለኝ&nbsp;ሳቁን በሀዘን ለውጦ።ከመቀመጫዬ ተስፈንጥሬ ያለይሉኝታ ተርገብግቤ አቀፍኩት። ልቤ ግን ከቦታው ተነቃንቋል።

ከንፈር ነክሶ መሳም  /ሶስና አሸናፊ/

በራሳቸው ስም ከሚምሉት አንዷ በመሆኔ መሥከሬን ለማቆም እና ገደብ የለሽ ጠጪነቴን ለመተው ሄለን ትሙት ስል በስሜ ምዬ ከስካር አለም ወጥቻለሁ።ከመጠጥ አለም እራሴን ገፍቼ ለወጉ እንደዛሬው አንድ ወይ ሁለት&nbsp;ጎርደን ጅን በስትሮ ይዤ እቀመጣለሁ እንጂ እንደከዚህ ቀደሙ ከወንዶች እኩል ጠርሙስ አላወርድም። አለፈ ያ አስፈሪውና የህይወቴ ዝርክርክ ዘመን። ይሄ ማለት መጠጥ በደረሰበት አልደርስም ማለት ግን አይደለም። ሰው ማሽተት እፈልጋለሁ ሁካታ ውስጥ መሸሸግ እና ከብቸኝነቴ መጥፋት።ለዚህም በሰአቴ እዚህ ግሮሰሪ እገኛለሁ።&nbsp;አብረውኝ ያሉት የግሮሰሪው ደንበኞች ከሰላምታ በቀር ወሬአቸው አይመቸኝም። አድመኝነት እጠላለሁ። እዚህ ግሮሰሪ የሰው አይነት ይመጣል ግን በራሳቸው ልክ የሚያስቡ ሰዎች ደግሞ ጉራው ገደለን ብለው ሊያም የተባለውን የግሮሰሪውን ደንብኛ በገባና በወጣ ቁጥር እያነሱ ሲጥሉት አይቼ ሸሸኋቸው። እሱም ይህን ስለሚያውቅ . . . ."አስመሳይነቴን ለማወቅ አብራችሁኝ ያላችሁትን ቆንጆዎች ማየት በቂዬ ነው።" ይላል በሟሽሟጠጥየግሮሰሪውን ታዳሚ በአይኑ እየገረመመ።"ግን ዋናውና አሳሳቢው ነገር ለኔ ጓደኛ በመምሰል ወይም እኔ የተሻልኩ ነኝ በማለት ሌላውን&nbsp;አስጠይና አስወዳጅ መሆኔን እንደጀብዱ ባገኘሁት አጋጣሚ የየሰዉ አንገት ላይ ተንጠልጥዬ ለማሳየት አለመሞከሬ ነው። ሲል ዴቪድን እያየ ተናገረ ዛሬም።"መፈላሠፍህ ባልሆነ " አለ ዴቪድ ቢራው&nbsp;ላይ አፍጦ።ቤቱ ለደቂቃ በፀጥታ ተሞላ።የቤቱን ፀጥታ በመታከክ ሊያም " አስቀያሚ እስተሳሰብ ወደውስጤ ማስገባት አለመቻሌ ልክ እንደእናንተ ወይም በመንጋ ከማሰብ መታቀቤ? ከፈሰሰው ሳልፈስ ከሮጠው ጋር ሳልሮጥ? ወሬ ተቀብዬ ሳላውቀው እንዳልጠላው በወሬ ብቻ በመተዛዘል" አለ ድምፁን አጉልቶ ወደ ግድግዳው ላይ በስእል ለተቀመጡት የጓደኛማቾች ምስል እጁን እያመለከተ።&nbsp;ወንበር ሳይዝ እንደመጣ ጮክ ብሎ መናገሩ ለአዲስ ደንበኞች ግርታ ቢፈጥርም ሌሎቹ ግን ስለለመዱት አጉረመረሙ።&nbsp;&nbsp;ግሮሰሪው ሁሌም ከስራ በኋላ&nbsp;እንደተጨናነቀ ነው።ወንበር ሲፈልግ አይን ለአይን ስለተገጣጠምን ወደኔ እንዲመጣ በአይኔ ምልክት ሰጠሁትና በቅልጥፍና ትንሿ ቦርሳዬን ከወንበሩ ላይ አንስቼ ጭኔ ላይ አስቀምጬ እንዲቀመጥ ጋበዝኩት።ሳያመነታ በግርታ ውስጥ ሆኖ አጠገቤ ተቀመጠ። ለመጀመሪያ ጊዜ ጎን ለጎን ተቀመጥን። ሊያም እኔ የምወደውና የምመርጠው አይነት ወንድ ባይሆንም ኩራቱን እና ሀቀኛነቱን እወድለታለሁ።&nbsp;ስሙ ሊያም መሆኑን ያወኩት እነሱ እያነሱ ሲጥሉት በቅርብ ነው።ሊያም ዘመናዊ እና ንግግሩ በእውቀት የተሞላ&nbsp;ነው።በመካከለኛ ቁመቱ ውስጥ ኩሩነቱ ይታያል። እንደሚጠጣው ውስኪ አለባበሱም የዘነጠ ነው። ከዚህ ባሻገር እውቀቱን ለሌሎች ለማጋራት ወደኋላ አይልም። ከዴቪድ ጋር ጦርነቱም የእውቀት መሥሎኛል። እኔ እንደማየው እና እንደሠማሁት "ከማን በልጦ ነው ላስተምራችሁ የሚለው" ይለዋል ።&nbsp;የሁለቱ መጠጥ ልዩነት ቢራና ውስኪ ነው። ዴቪድ ሁሌ ቢራ በመጠጣቱ ይናደዳል።"ወዳጆቼ እኔን የሚችለኝ ቤቴ እናንተን የሚችላችሁ ቤታችሁ እንደጨው በየቦታው ተበትነን እንኳን አለመተዛዘናችን ይገርማል ። የእኔ እንኳን እዳው ገብስ ነው ክፋቴን የማወርሰው ልጅ የለኝ ድስት የለኝ ። ግን ማን እንደሚያሳምፅብኝ አውቃለሁ።ይብላኝ እንጂ ለአደራ ተረካቢዎቹ እና ለታዳጊዎቹ እንደአሜባ መከፋፈላችንን ለምናወርሳቸው ወየው በሉ ልጅ ለወለዳችሁ " አለማንን ሊናገር እንደፈለገ ገብቶኛል ግን ዛሬ አምርሮ ታየኝ። የሚጣላ ስለመሠለኝ እራሴን አዘጋጀሁ እሱን ለመከላከል። የእኔንም ጥላቻ ደርቦ የተናገረልኝ ስለመሠለኝ ግን ዴቪድን በአሽሙር ሲሰድብልኝ አንጀቴ ራሰ።ባለጌ ወንበር ላይ ከዴቪድ ጎን የተቀመጡት ሊያምን ማሽሟጠጥ ጀመሩ።"መቼም ሠምታችኋል ብዬ አስቤያለሁ። በአእምሮአችን ውስጥ ስላለው ጠቃሚ ነገር እየተቀባበልን ከመኖር ይልቅ አንዳችን ለሌላችን ልምጭ እንቆርጣለን። መባሉን?"&nbsp;ደግሞ እስከመቼ እየተገፋፋን ቁልቁል እንወርዳለን ብሎ የሚጠይቅም አልተገኘም አሉ።&nbsp;ዘንድሮ አሉ ነው ጉድ ያፈላው"&nbsp;አለ ። ሊያም እንደጉጉት አፍጠው ከሚያዩት ፊቱን ወደኔ መልሶ። ትከሻዬን ሰብቄ ዝም አልኩ።&nbsp;ዴቪድና ሊያም በአንድ መሥሪያቤት እንሰራለን ከማለት ባሻገር አንድ ሰፈር አድገናል ሲሉ ሰምቻለሁ ወደፀብ ከማምራታቸው በፊት። ግን ሊያምን ሲያየው ደስተኛ እንዳልሆነ የሚታየው ዴቪድ ነው። ለዚያም የራሴ የሚላቸውን ሰዎች በሊያም ላይ አሳምጿል። አመፁን&nbsp;ደግሞ የቡናቤቱ ባለቤት በቅሬታ ሲያወራ ሰምቻለሁ።&nbsp;"ለወጣ ለገባው አይምሮው ተነክቷል በቅቶታል ከበፊትም ባይ ፖላር&nbsp;አለበት እያለ" ዴቪድ የሊያምን ስሙን ያጠፋል ።" ይላል ። ይህንን ከግሮሰሪው ባለቤት ስሰማ ደንግጫለሁ።ባለቤቱ ዴቪድን ታዝቦ ሲያወራ&nbsp;"ስም ማጥፋቱን ተክኖበታል። ሊያምን እንደተከታተልኩት ወሬ ከጀመረ የሚያወራለት ሰው የተረዳ እስኪመሥለው አያቋርጥም።&nbsp;ስለሚሠራው ስራ ዝርዝር ማስረዳት ወይም በእውቀት መናገር ይወዳል እንጂ&nbsp;ጉራው&nbsp;እንደሆነ እንጃ ! ሁለቱንም ያገኘኋቸው አንድ ላይ ነው ሊያም ባይፖላር አለበት ያለኝ ዴቪድ ብቻውን መጥቶ ነው።" ብሏል። ሊያም ግን የሰማውን ሰምቶ&nbsp;እንዳልሰማ ቢያልፍም&nbsp;በመጠጥ ቤቱ ውስጥ እጁን ኪሱ በመክተት እየተንጎራደደ ይናገራል። በዚህም ባለቤቱ ምንም አይለውም። ደግሞ እኔ እንዳየሁት ያምርበታል ።አጭር ሪዙን በእረጃጅም ቀጫጭን ጣቶቹ ይነካካታል።እና ዛሬ ከእሱ ጋር ለመሠለፍ ተዘጋጅቻለሁ። ልጋብዝህ ለማለት ወደኋላ አልልም። ሰክሮ አይቼው አላውቅም። ግን እንስከር ቢለኝ እንኳን እስማማለሁ።&nbsp;አንዳንዴም ፍልስፍናውን ስለማይረዱት ራሳቸውን ለመሸፈን ያመዋል በሚል እሱ ላይ የደፈደፉት ባይ ነኝ። ሊያም ግን ጤነኛ ነው ብዬ በድፍረት ባልናገርም የህመምተኛ መልክ አይታይበትም። ዴቪድ ሲንጎራደድ ሲያየው ብስጭቱን መቆጣጠር&nbsp;ያቅተዋል ባይ ነኝ። እንደውም ችግር ያለበት ዴቪድ ነው። ከሁሉም ጋር ሰለም መሥሎ ለመታየት ከመፈለጉ የተነሳም የተጣሉት ሰዎች ጠረጴዛ ጋር ሳይቀር በመሄድ ወዳጅ ለመምሰል ይሞክራል።&nbsp;"አሁንማ ሊለይለት ነው" ይለዋል ።ይሄንን ደግሞ ሊያም በደንብ ጠንቅቆ ስለሚያውቅ " ከዴቪድ&nbsp;ይልቅ እናንተ በክፋቱ ጎዳና አብራችሁ የዘመታችሁ ስሜን ያጠፋችሁ ሰዎች ታስጠሉኛላችሁ መጨረሻችሁም ያሳስበኛል" ይላል ባገኘው አጋጣሚ።ባለፈው ሳምንት ለድብድብ የደረሱበት የፀብ መነሻ"ለመሆኑ እዚህ የምንመጣው ምን ለመከወን ነው?" ሲልም ሊያም ጠየቀ።"ለመዝናናት" ብሎ አንዱ መለሠ"ታዲያ ለምን አንገት ለአንገት ትተናነቃላችሁ?" ሲል ሊያም"ይሄም ያስቀናል?" አለ ዴቪድ"ባያስቀናም አየሩን ይረብሻል""የአንተ አየር በየቀኑ ነው የሚረበሸው?""ተውሳኮች ካሉ አዎ!መቼም አንገት ለአንገት ተያይዞ መዝናናት አላየሁም ብዬ ነው።" ሲል ዴቪድ ለዱላ ተጋብዞ ተለያዩ።ከዚያን ቀን በኋላ ዛሬ ነው የተገናኘነው እኔና እሱ"ቀንሽ እንዴት ነበር " አለኝ።የተለመደና አሰልቺ መሆኑን ልነግረው አፌን ስከፍት።"ያቺ ከመጣች ተጎልታ የምትሄደው ፕሮፌሰር ነች የሚሏት አይደለችም እንዴ?" ብለው አስተናጋጇን ሲጠይቋት ጆሮአችን ጥልቅ አለ።ፈጥኜ አንገቱን በእጄ ወደእኔ መለስኩት።ሊያም አፉን ከፍቶ አየኝ።&nbsp;አየሁት። አተኩረው ሲያዩት አይኑ ያኮራል። ሌሎቹም በሁኔታው በጣም ደንግጠዋል። እኔ ግን ደስ አለኝ። ናቅኳቸውና ወሬዬን ከሱ ጋር ቀጠልኩ።&nbsp;የለበስኩትን አጭር ቀሚስ ወደ ጉልበቴ እየሳብኩ "አብረኸኝ እንድትሆን እፈልጋለሁ ተዋቸው እነሱን አልኩት።"አር ዩ ሲሪየስ?" አለኝ"የስ አይ አም ሲሪየስ " አልኩት። ብቸኝነቴን ተበድሮ የቆመ ስለመሠለኝ ሳላስበው አይኔ እንባ አቀረረ።"ደብል አምጪላት ለኔ ብላክ ሌብል" አለ። ውስጡ ከኔ ጋር ለመሆን የተዘጋጀ መሠለኝ።ከዚህ ቀን በፊት አውርተን አናውቅም። ሁለት ሶስት ቀን ወንበር ለቆልኛል።በድፍረት እጁን ያዝኩት ሰውነቴ እየተንቀጠቀጠ።በጣም ደንግጦ አየኝ። የተናደድኩ መሠለው እንዳልሰከርኩ አውቋል። እጁን ስለያዝኩት&nbsp;ግራ ተጋባ። እኔ ደግሞ እጁን ስላላሸሸብኝ&nbsp;ተበረታትቼ "ላማክርህ የምፈልገው ነገር አለኝ" አልኩት የግንኙነታችን መሥመር እንዳይበላሽ።"ደስ ይለኛል" አለኝ በመጠራጠር።ከቁጥጥሬ ውጭ ሆኖ እንባዬ ተዘረገፈ። በጣም ደነገጠ እና ሶፍት አቀበለኝ። "ኩል ዳውን ኤቭሪቲንግ ኢዝ ጎነቢ ኦራይት ዶንት ዎሪ እራስሽን በእንደዚህ ያለ ሁኔታ አታሳይ አለሁ በፈለግሽው መንገድ ደግሞ ዋጋቸውን እሰጣቸዋለሁ ለነሡ አትናደጂ" አለኝ።"ለነሱ ብዬ አይደለም እንኳን እኔ አንተም እንድትረሳቸው እፈልጋለሁ" አልኩት።"መርሳት? መርሳት ጥሩ ነው አይደል? በተለይ መጥፎ ነገርን መርሳት? ልክ ነሽ ግን ምንም ነገር ከፈለግሽ አለሁ።" አለ"ምንም አልፈልግም ማውራት ብቻ " አልኩትአፌ ላይ እንደመጣ።ግን የቱን ልንገረው ብዬ ወዲያው ስጋት ገባኝ። እኔ እኮ ያልወጣሁበት ያልወረድኩበት ምን አለ? ልጆቼን ብዬ&nbsp;ከእጄ የተነጠኩትን ማንነቴን? በልጆቼ የድራግ ንግድ ውስጥ መግባት ሰበብ ልጆቼን ያጣሁበትን? የቱን ነው የምነግረው ?የተመሳቀለ ህይወቴን ልጅነቴን የገበርኩበትን የስደት ህይወቴን? መጠቋቆሚያ የሆንኩበትን? በ17 ዓመቴ ከሀገሬ ወጥቼ ሀገሬ ሳልመለስ የቀረሁትን? በዚህ የተነሳ ታምሜ ሶስት አመት ከሰው ጋር ማውራት ማቆሜን ? እሶኪ የትኛውን?ከእሱ ጋር መሆን መፈለግን? የቱን? እያልኩ እራሴን ስጠይቅ አስተናጋጇ ጥብስ ይዛ መጣች።"አዘሀል እንዴ?" አልኩት ደንግጬ"ያስፈልገናል" አለኝእጄ መንቀጥቀጡን አላቆመም። አንድም የአዳፈንኩት ህይወቴ የተቆሰቆሰ ስለመሠለኝ ፤ ብቻ በረጅሙ ተንፍሼ ሳኩኝ።"ያዢ&nbsp;ዛሬ በደንብ እንዝናናለን። እውነትሽን እኮ ነው ከማይመሥሉን ጋር ለምን እናባክናለን?" አለና ጣራው እስኪሰነጠቅ ሳቀ። ተከትዬው አደመኩት ሳቁን። ዲጄው ደግሞ የምወደውን ሙዚቃ ከፈተ።"ስወድህ ውደደኝ እንካ ፍቅር በአቅሜማርኮ ይግዛኝ ፍቅርህ አጠይቀኝ እድሜ.. . . .ስንት ነው ስንት ያየውንአይገልፀው ፍቅር ጠቡን. .

በራስ ልክ  /ሶስና አሸናፊ/

ከአደረገችው የክር&nbsp;&nbsp;ኮፍያ ስር&nbsp;ሾልኮ የወጣ ነጭ ፀጉሯን&nbsp;አተኩሬ ካለይሉኝታ አየሁባት። ሽበቷ የእድሜ ሳይሆን የኑሮዋ አሳባቂ ነው። ሰው አይታ የምታውቅ የማትመስለው ይህቺ ሴት ወዟ ሳይቀር ገርጥቷል ። ተጠግታ ከጀርባዬ ከተደረደሩት አሮጌ እቃዎች መሀል ካሜራ ጠየቀችኝ። ደነገጥኩ። የደነገጥኩት ቃሉ ከአፏ ሲወጣ ደረቅ ቀይ ከንፈሯ በስሱ በመሠንጠቁ ነው። አፏ ተንቀሳቅሶ የሚያውቅ አይመሥልም ። ለጠባብ አፏ ምራቄን ማዋስ አማረኝ።&nbsp;እሷ ግን የደማ ከንፈሯን በምላሷ እየላሠች የተበጠሰ ሀብል ከቀይ ያረጀ&nbsp;የቆዳ ቦርሳዋ ውስጥ አውጥታ ከሰጠኋት ካሜራ ጋር አወዳደረችና ለራሷ የሆነ ነገር አጉተመተመች። ቦርሳው አርጅቷል። ልብሷ የጡቷን ጫፍ መቆም አጋልጦ ያሳያል። የስሜቷ ወላፈን ገረፈኝ።ደግሜ ደነገጥኩ። የጡቷ ጫፍ አይኔን ወጋኝ&nbsp;ሰውነቴ በሙቀት ተቀጣጠለ። አይኔንም ከጡቷ ጫፍ ላይ አልነቀልኩም። ጡቷ ጫፉ ቡኒ ነው።&nbsp;ተጋልጣ ስላጋለጠችኝ አፈርኩበእፍረቴ ተሸሽጌ ሚስቴን ይቅርታ ጠየኳት።ሚስቴ የልቤ ቅርፊት ናት።&nbsp;እኔና እሷ ትላንት ማታ&nbsp;&nbsp;እግሮቻችን ተቆላልፈው ስንቃትት ለሊቱ ነግቷል። ሰውነታችን እንደጥጥ እየተባዘተ ሲወድቅ የደስታችን ተራራ ውስጥ&nbsp;ገብተን ተመሸገናል።. አላልቅ ያለ የሀሴት ክምራችንን እንደሁል ጊዜ ስንቦጠቡጠው አድረናል። እንደ ዘወትሩ እንደ ትኩስ ቀረፋ የሚጣፍጥ ትንፋሽዋን ስምግ&nbsp;፣ አቅፌያት የስሜቷ ወላፈን ጉልበቴን ሲያብረከርከው ፍቅሯ እንደመላእክት ክንፍ&nbsp;እንደሁሌው ሲያቅፈኝ ትላንት ሌሊት፤&nbsp;&nbsp;ዛሬ&nbsp;ደግሞ ለመጀመሪያ ጊዜ&nbsp;&nbsp;የማላቃት ሴት ስሜት እንደከርቤ ጢስ አጠነኝ።ይህቺ ሴት ዘመናዊ ሴት እንደነበረች ገፅታዋ ይናገራል።"እኔ መዋሸት አልፈልግም ብዙ መጠጣቴን ጭምር ልነግርህ እፈልጋለሁ።&nbsp;ማንነቴ በጥቀርሻ እንደተሸፈነ ቤትና እንዳረጀ እቃ&nbsp;እንዲሆን&nbsp;አልፈልግም። " አለች።እውነቷን መሠለኝ። ታሳሳለችም&nbsp;ሁለመናዋ የነተበ ይመስል ደግሞ&nbsp;ታሳስባለች።&nbsp;የተዘጋ ቤት ጠረን አላት ።&nbsp;"አየኸው? " አለች ከሌሎቹ ደንበኞቼ ድምጿን ከፍ አድርጋ።መልስ ሳልሰጣት በፀጥታ አተኩሬ አየኋት ። በእድሜ አልገፋችም ግን ሰውነቷ ከፀሀይ እርቆ ቢሠነብትም ለመታየት ይገዳደራል።&nbsp;&nbsp;ካሜራውን በመሥጠትና ባለመሥጠት መሀከል ሆና ለራሷ የሚገባትን ነገር ተናገረች።"እርዳኝ" አለችኝ&nbsp;አይኗን ሰብራ።&nbsp;&nbsp;የእኔ ልብ ግን ፈርቷታል።"ካሜራው ያስፈልገኛል።" አለች በማንሾካሿክ አይነት።.ደግማ&nbsp;ለብቻዋ አጉተመተመች እና ወደአፏ እንድጠጋ ምልክት ሰጠችኝ።በሰማያዊ አይኗ ውስጥ ገብቼ ውስጧን ለማንበብ ስሞክር ትንፋሿ ፈጀኝ።ካሜራውን ስሰጣት እጄን ያዘችኝ። እጇ ለስላሳ ቢሆንም የሚቧጥጥ ነገር አለው።ደስ የሚል ቡጥጫ ነው። መቧጠጡ ለሠውነቴ የተለየ ስሜት ነበረው። ሳላስበው በተራዬ ተጫንኩት እጇን።"ምን ፈልጌ መሠለህ?" አለች ሀብሏ ላይ እንዳቀረቀረች&nbsp;"ምን?" አልኳት እጄን ከእጇ ለማላቀቅ&nbsp;እየታገልኩ።"አግዘኝ ካሜራ ያስፈልገኛል። ሀብሉን አላደርገውም። ሀብሉ የውዱ ስጦታዬ ነው። ካለ እሱ ምን ያደርግልኛል።ተቀበልኳት እና&nbsp;እሷ እንዳደረገችው ጫፍና ጫፉን ይዤ አጥመዘመዝኩት። ውዴ ያለችው ሰው ምን እንደሚመስል ለማሠብ። እቃ በእቃ እንደማንለውጥ ላስረዳት ሞከርኩ።&nbsp;አብረዋት የቆሙ ደንበኞችም ሊያስረዷት ሞከሩ።&nbsp;በሌሎቹ ፊት ግርግር መፍጠር አልፈለኩም ግን ለምን ካሜራ መግዛት እንደፈለገች ልጠይቃት ሳቅማማ ቀድማኝ"የለኝም ታውቃለህ ብትረዳኝ ደስታዬ ነው" አለች እና አካባቢዋን ቃኘች።ግን ደግሞ አካባቢዋ የሚያስጨንቃት እንዳልሆነ ትከሻዋን ሰበቀች። በዚህ መሀል ሀብሉ ከእጄ አምልጦ በእሷ በኩል ወለሉ ላይ ወደቀ። አይኗን ጎልጉላ አየችኝ። ከምኔው እንደተከፋች ሳላውቅ እንባዋን ዘረገፈችው። ከመደርደሪያው ወጥቼ&nbsp;ሀብሉን ከመሬት ለማንሳት ብፈልግም መራመድ አቃተኝ።"ምን ማድረግ አለብኝ?" አለችኝ ሀብሉን በቅልጥፍና አንስታ ወደእኔ እየተመለከተች።&nbsp;" ካለደረሰኝ መሥራት አልችልም። ያልተገዛ እቃ አንለውጥም " አልኳት እንድትሄድ በማሠብ።" ገብቶሀል ? አባቴም እናቴም ሞተዋል ብቸኛ ነኝ። ማድረግ የምችለውን ሳላደርግ ነው ያደኩት እናቴና አባቴ በመለያየታቸው። ንግግሯን አቋርጣ ማሰቧን ቀጠለች።"ምሽትን አልወደውም" አለች ውጭውን እያየች።መምሸቱን እንኳ አላስተዋልኩም ነበር።&nbsp; ሌሎች ደንበኞች እንዳይገቡ በሩን መዝጋት ስለነበረብኝ ባለችበት ጥያት ወደበሩ አመራሁ። የጉስቁልናዋ ብርሀን ቤቱን የሞላው መሠለኝ። በደንብ አየኋት እሷም ማጉተምተሟን ትታ አየችኝ።&nbsp;እየተቁነጠነጥኩ ጠበኳት።&nbsp;በምላሷ ከንፈሯን መጠራረግ ጀመረች። የሰውነቴን ክህደት እያሸተትኩኝ መሥኮት ልዘጋ ተራመድኩ&nbsp;&nbsp;ግን ደግሞ አይኔን ከሰውነቷ ላይ መንቀል አቃተኝ&nbsp;ተመልሼ ታክኬያት እንደቆምኩ በሩ ተከፈተ።&nbsp;"ብደውል ስልክህን አታነሳም በሰላም?" አለችኝ ሚስቴ።ከገባሁበት ድንጋጤ መውጣት አቃተኝ እና አየኋት።"ካሜራ ፈልጌ ነው። ታውቂያለሽ ሁሉ ነገር ተከልክያለሁ። አሁን ያለሁት ብቻዬን ነኝ ። የሰው ረሀብተኛ ነኝ። ገፄን ተነጠኩ። በግፈኞች ምስሌ ጠፋብኝ . . .&nbsp;ብዙ የሆንኩ ነኝ እኮ! " ክሩ የለቀቀ ሻርቧን ከትከሻዋ አውርዳ መደርደሪያው ላይ አስቀመጠች።ሚስቴ አየችኝ በመደናገር አየኋትና አንገቴን ወደ ሴትየዋ መለስኩት።"ዛሬ ደግሞ ምኗን ነው ያመጣብን" አለችኝ። በሱቁ ውስጥ የተለያዩ ሰዎች ስለሚመጡ።" ክርስቲና እባላለሁ" አለች እጇን ወደሚስቴ ዘርግታ" ሮዛ እባላለሁ የኬቭን ባለቤት ነኝ" አለቻት"ይገርምሻል. . ብቸኝነት ሲጠብሰኝ ቆልፈውብኝ ሲሄዱ የማወራው ከጭኔ ጋር ነው።አንቺም እንደኔ ከጭንሽ ጋር ትጫወቻለሽ?" ብላ ወገቧ ላይ የቋጠረችውን የቀሚሷን መቀነት ስትፈታው በጥፊ ይሁን በመቆንጠጫ የተንገበገበው ጭኗ ፊታችን ተጋለጠ።&nbsp;ሚስቴ ጮኸች የሆነ ልብ የሚነሳ ነገር ተሰማኝ። ቲማቲም የሚያካክል የቁስል ቅርፅ አርፎበታል።&nbsp;"አስበሽዋል እሱን ብለሽ ከሀገርሽ ወጥተሽ ማንንም በማታውቂበት ሀገር ማታ ፍቅርን ስትጋሪ አድረሽ ጠዋት የምትወጂውን ሰው ከጎንሽ ስታጪው? መጠጥሽን ሲነጥቁሽ አንቺ ደግሞ በማታውቂው ምክንያት በምታውቂያቸው ሰዎች በር ሲቆለፍብሽ? ምርጫሽ ጭንሽን መደብደብ ነው አይደል? " አለች አውልቃ የነበረውን ልብሷን አንጠልጥላ ለመውጣት እያቆበቆበች።

የልቤ ቅርፊት/አጭር ልብወለድ-/ሶስና አሸናፊ/

"አንቺ በተወደደ ኑሮና በጠፋ ስራ አርፍደሽ ትመጫለሽ አልኳት የስራ ባልደረባዬን ። ነገር ስትይዝ ታምረኛለች። ድብልብል ሰውነቷና ወፍራም ፊቷ ሳቅ ጨምሮ ይበልጥ ይሰፋል።
"ወይ ጉድ እሳት ላይ እንደቆየሁ ብታውቂ፣ ስንት ጉድ አለ አንቺ ወይ ጉድ በማላውቀው ነገር ተጠብሼልሽ፣ እስኪ በይሉኝታ ማን ተጠፈሪ አለኝ ምንም ለማልፈይደው" አለች በማውራት ሳይሆን በማጉረምረም ። ሠውነቷን እየሠበቀች።
"ምን ተፈጠረ?" አልኳት
"ይኸውልሽ . .  "አለችኝ ሽርጧን እየቋጠረች።
" እናንተ ምን ጉዶች ናችሁ? እንዴት የምትኖሩበትን ሀገር አናውቅም ትላላችሁ?" አለኝ
" እኔን ነው " በሚል አየሁት። ረዘም ቀጠን ያለ ነው። ሰብዌ መግቢያው ላይ እሱ ሲወጣ እኔ ስገባ ነው የተገናኘነው
" ገንዘብ አልተጠየቃችሁ የተጠየቃችሁት ቦታ አሳዩኝ ነው የተባላችሁት ፣ እኔንጃ ሌላ ሰው ጠይቅ ነው መልሳችሁ። ከአንዳችሁ አንዳችሁ አትሻሉም። ይሄንን ከምቀኝነት ለይተንና ነጥለን አናየውም" አለ ። 
ቀጠለና 
"እናንተ በመሀበር ስም በዘመድ አዝማድ ትሠራላችሁ? ትጠቃቀማላችሁ?  ከዚያ ድረስ መጥታችሁ? ኧረ እፈሩ ለየትኛው ጊዜ ብላችሁ ነው?"። 
 አየሁትና ሸሸት እንደማለት አፈገፈኩ።
"ኢትዮጵያዊ ነሽ አይደል?" አለ
ኢትዮጵያ ማለቱ ገርሞኝ አዎን ነኝ አልኩት። ሀበሻ ነሽ ነው እዚህ  በብዛት ጥያቄው።
"ምነው ታዲያ ዝም አልሽ?  ገና ምንም አትለወጡም? እንደዚያው ናችሁ እንደሀገር ቤት?አሁንም በዘመድ ስራ ታስቀጥራላችሁ?" አለ ወደጓደኞቹ እያየ።
"ካናዳ ደግሞ በዘመድ የሚባል ነገር አለ እንዴ?" አልኩት ቅዝቃዜውን ለማምለጥ አፌን በሻርቤ እየሸፈንኩ።
" እንዴ አየን እኮ አየነው የዘመድ አዝማዱንማ!!  እኛ ዘመድ የሌለንስ?" አለ። 
"እግዚሀር ነው ዘመዳችን ባክህ" አለ ሌላው
"አበሻ ቤት ከሆነ ራሣችሁ አትጠይቁም?" አልኩ ተናድጃለሁ።
"ማን አድርሶን አንዳንዱ ያወራል እንጂ አያቀርብሽም። እንድታጅቢው ወይም እንድታሞቂለት ይፈልጋል። ደግሞ እንዲህ አድርጌያለሁ ብሎ ጉራውን ሊቸረችርብሽ  ይነሳል። አንድቀን አብልቶ. . ኧረ ተይኝ የናንተ ነገር ተወርቶም አያልቅ "  ሲል ፤ ሌላው ቀጠለ "
"ማን ምን እንዳለው አውቀን?"  
"ስንት ጊዜ ሆናችሁ?" አልኩ
"ሶስት ወር አልፎናል። የስራ ፈቃድ አግኝቻለሁ" አለ አንደኛው
"እየለመዳችሁ ነዋ!?" አልኩ አፌ ላይ የመጣልኝን
"በሰቡኤ መምጣት መሄድ ችለናል"
"ታገሡ ዊንተሩ ይለፍላችሁ"
"እስከዛ እንሙት?" ሌላው ቀጠለ
"ግን አታፍሩም?" አጠር ወፈር ያለው አከለ
"እንዴት??" አልኩ ግራ በመጋባት
"ምን እንዴት ትያለሽ መሀበር መሥርታችሁ በዘመድና በመተዋወቅ እየሠራችሁ ሆድ መሙላት ምን ይረባል ከሠአት ይርበናል ማታ ምግብ ያስፈልገናል። "
"የምን መሀበር ነው የምታወራው አልኩት" መሀበርም መሀበር ውስጥም ስለሌለሁበት።
"መሀበር ነዋ መሀበር አታውቂም?"
"መልክ ተምታቶብህ ይሆናል። ግን ለምታወራው ነገር ደግሞ ማስረጃ መያዝ ግድ ነው። ዝም ተብሎ አይዘረጠጥም" አልኩት።
ይሄኔ የተከናነበውን ከፊቱ ላይ ገልጦ "ማስረጃ ትፈልጊያለሽ ብሎ ዘረዘረው። 
ጠይም ነው በሀያዎቹ መጨረሻ የሚገመት። እሱ ብቻም አይደለም አምስት ይሆናሉ ጓደኞቹ ፤ አንዴ በመሣቅ አንዴ በመደገፍ አንዴ ደግሞ በማሽሟጠጥ ፣ አንዴ በመታዘብ አንዴ ሀሳብ በማዋጣት ፤ አንዴ ጭልጥ ብሎ በሀሳብ በመሄድ፣ መለስ ብለው በመደናገር ጓደኛቸውን ያጅቡታል።
ድንገት "እናንተ ምነው ዘጋችሁኝ እናንተ ጋር ለመድረስ አለከለኩኝ።" አለች። ቀጭን ፀይም ፀጉሯን በአጭር የተቆረጠች ነች። 
ሰአቴን አየት አድርጌ ከቆምኩበት ተንቀሳቀስኩ።
" አንቺው ነሽ እንዴ ጠፋሽን እኮ ባለፈው እንደዚህ አልነበርሽም" አላት
"እንዴ ማን ይሞታል ቆረጥኩታ ለራሴ ግራ ተጋብቻለሁ ለፀጉሬ መሠሪያ ደግሞ ላስብ?"
"አብረሻቸው ነሽ?" አልኳት ለመገላገል ፈፈልጌ
"አይ መሀበሩ ጋር ስሄድ ተዋውቄያቸው ነው ምስራቅ እባላለሁ።" እጇን ዘረጋችልኝ።
አልጋነሽ ነገርኳት።
"እሷ ነች እንዴ ስራ የምትጠይቅላችሁ? ነግራችኋታል በካሽ እንደሆነ የምትሠሩት" አለች ፊቷን ወደልጆቹ መልሳ። ንግግሯ ፈጣንና ቃላቶቿ የተደራረቡ ናቸው። በዚያ ላይ ወፍራም ከንፈሯን በየደቂቃው ትመጠዋለች።
ሁሉንም ቃኘኋቸው። የሚጠይቁኝ ጥያቄዎች ከኔ ውጭ የሆነ እና እኔን የማይመለከተኝ ግን እነሱ እንደማላውቅ እርግጠኛ የሆኑበትን እና መረጃ ሊሠጡኝ ስለሆነ እኔም እንደማላውቅ  ሆኜ እንደአዲስ ከነሡ መሥማት ጀመርኩ።
"ቤተሠብ ጋር ናቸሁ? ወይስ?"
ንግግሬን አልጨረስኩም
"ሼልተር ነን"
ይሄ ክረምት ይለፍላችሁ ። ተረጋጉ። ከዚያ የሚሆነው ይሆናል።
"የሚገርመው አዲስም ቀድሞም የመጣ ያው ነው። እንዴት አንዱ ከአንዱ አይሻልም?" ጥያቄውን ወደጓደኞቹ በመዞር ተናገረ።
"ኧረ ቀልደኞች ናቸው በሶስት ወራቸው እቧ ይላሉ። የሚገርምሽ አመት ከሶስት ወር ሆኖኛል። ነግሬያቸዋለሁ አላመኑኝም። እስኪ ባክሽ ለኔም ፈልጊልኝ በናትሽ ምንም ይሁን እሰራለሁ።ስራ የለም።"
መተንፈስ ፈልጌ አቃተኝ። እንደማንተዋወቅ እያወኩኝ ፣የማይመለከተኝን አቤቱታ ሠምቼ ፣ የልጆቹን ግራ መጋባት፣ ንቀት፣ አውቃለሁ ባይነት አይቼ ግን ደግሞ እንዴትና በምን መንገድ እንደምለያቸው፣ ወይ ምን ተስፋ እንደምሰጣቸው ጨንቆኝ ስራ መድረስ ካለብኝ አስራአምስት ደቂቃ ዘግይቼ አብሬያቸው ቆምኳ።
አለችኝ። 

Nov 15/2023


"ይሉሽን በሰማሽ አሉ.."/ሶስና አሸናፊ


 "በሀዘን ልቡ የተመታን ሠው  ፊት እንደማየት ከባድ ነገር የለም። ተስፋ መቁረጡና አንገት መድፋቱ ልብን ከፍሎና ሠቅዞ ይይዛል። " አለች ሚሚ እንባ ባቀረሩ አይኖቿ እያባበለችኝ።
"ምን ገጠመሽ?" አልኳት። እንዲሁ ሲፈጥራት ሀዘን ላይ የጣላት ነች። አንድ ነገር ፈልጋ እንደተለማመጠችኝ ጠርጥሬያለሁ።
"ለምንድነው አንዳንድ ሀዘን ከልብ ውስጥ ገብቶ የሚተከለው ?" አለች።
"አንቺ ፍቅር ያዘሽ እንዴ? ዋ ያለሽው ሰው ሀገር ነው" አልኳት
"አረ በፍፁም ከማን?" አለች አይኗን እያንከባለለች።
" እንዴት ከማን ከሰው ነዋ!" አልኳት ቆጣ ብዬ።
"ጊዜ ሲኖር ነዋ! እኔ አቧራ አንፋሽ!! በምን ጊዜዬ" አለች አፍንጫዋ ላይ የሰካችውን የብረት ጌጥ እንደመጥረግ እየነካካች። ጌጡ ለሷ ብቻ የተፈቀደ ይመስል ያምርባታል።
" ከአይሆንም ይሆናልን እያሠብሽ! ራስሽን ጠብቂ እሺ"!"አልኳት
"ወድጄ ነው። እልቅ ለነገ ልለምንሽ ነው የመጣሁት"
" ስራ ቅሪ እንዳትይኝ አላደርገውም" አልኳት።
"ስሞትልሽ ያሳዝናል እንሂድለት"
"የት? "
"እሱ ጋር ብታይው አንቺም ታዝኚያለሽ"
" አንቺ ?. . ማነው እሱ?" ባልነግራትም ደንግጫለሁ። 
"ስታይው ይገባሻል!" አለች
"ለማላውቀው ሰው አላደርገውም በጭራሽ! አጨሰብሽ እንዴ?" አልኳት።
እሷ ግን አልሰማችኝም።
"ባለፈው ያምራል ያልሽው ሙዚቀኛ ነው?" ጠየኳት
መልስ አልሰጠችኝም።
"ደራሲው?"
"አንገቷን በአዎንታ ነቀነቀች።
"ደራሲነት እኮ እዚህ አያዋጣም ማን ያነባል? የገሀዱ አለም ነፀብራቅ ነው ቢልም እጁ እስኪዝል ቢፅፍም ዲያስፖራው አላነብም ጊዜ የለኝም ብሏል።" አልኳት ሆዷ እንዲቆርጥ።
" ስደተኛ ወይም ጥቁር ስትሆኚ ነዋ!" አለት እልህ ባፈነው ድምፅ
"ምንም የትም ቢሆን የተረገመ ነው ድርሰት። ስደተኛ ብትሆኚ የራስሽ ሰው ታጫለሽ? ቋንቋሽን የሚያውቅ የሚችል?  ማንም ቦታ አይሰጥሽም ባክሽ ወገንሽም  ከጉዳይ አይጥፍሽ ዝም ብለሽ አቧራሽን አንፍሽ" አልኳት።  ለኪነጥበብ ያላትን ፍቅር ስለማውቅ እርሟን እንድታወጣና ሆዷ እንዲቆርጥ።
ገረመመችኝና ረጃጅም ጥፍሮቿን ውብ ከንፈሯ ላይ ጠረገችው። ከዚያ "አንቺ" አለችኝ በመታዘብም በመጠየቅም ስሜት
"እንኳን ዘፈኑንና ዘፋኝ ወደድሻ!? ወደው መሠለሽ እንዴ በየስቴሽኑ ቅርጫት አስቀምጠው የሚዘፍኑት? እንዳንቺ መሥማት የሚወድ የሚያንጎራጉር ሩህሩህ ልብ ያለው ተመልካችና አድማጭ እንደሚያገኙ ገብቷቸው ነው። "
"ሰው ግን ምን አይነት ነው?"አለች በመከፋት
"ጊዜ የለውማ ምን ያድርግ" አልኳት
" እንዴ ለሌላ ነገር ተሰልፎ አይቻለኋ! ሲጋፉ !! ለኪነጥበብ ግን . . " የጀመረችውን ሳትጨርስ ተወችው። "ምን ይሰራል ኪነጥበብ ለራሡ ያልሆነ።" አልኳት ጨክኜ
" .በቃ ዛሬ እንሂድ  ስሞትልሽ?" አንገቴን አቅፋ ለመነችኝ።
  ሄድን . . . 
 በከተማው ካለ አንድ ታዋቂ ህንፃ ውስጥ ገባን። አዳራሹ ሰፊ ቢሆንም ሶስት አራት ወንበሮች ብቻ በሰው ተይዘዋል። ሚሚ ካለእረፍት  ስለደራሲው ድካምና ስለወሠደበት ጊዜ የምረቃው ስነ ስርአት ላይ የተጠሩት እንግዶች አለመገኘታቸውን  ባለመምጣታቸው ደግሞ  የተሠማውን ባዶነት ከራሷው የተጋነነ አስተያየት ጋር ጨምራ እየጋተች ፋታ ነሳችኝ።
" እውነታቸውን ነው  አልኳት ሰው እስኪመጣ ያጠፋነውን አንድ ሰአት  ወደገንዘብ እየቀየርኩት።
"ምግብስ?" አለች ተበሳጭታ
"እሱማ ከወጪ ይገላግለኛላ! እዚህ ከበላሁ ቤት መሥራት አይጠበቅብኝም።" አልኳት በድፍረት እየሳኩ
"ሁል ጊዜ እንደሡ አትኖሪማ" አለች ተጠይፋኝ ። 
የእጅ ሠአቴን አየሁ። ሁለት ሰአት ሊሞላ የቀረው ጥቂት ነው አልኳት ላለመበገር።
ሁለት ሰዎች ተጨመሩ። በድምሩ ከአስራ አምስት አንበልጥም።
ደራሲው ቁና ቁና እየተነፈሰ ቲያትሩን ለመድረክ ለማብቃት እና ወደህዝብ ፊት ለማድረስ የፈጀበትን ሁለት አመት ሲናገር ድምፁ ወደውስጥ እየተሳበ በተስፋ መቁረጥ  ከእድሜው መቀነሱን ያሳብቃል።
"ምን እዳ መጣበት ቢቀርስ ሠው እየሠራ እንደሚኖረው አይኖርም? ምን ጣጣ ውስጥ ዘፈቀው?" አልኩ ተናድጄ። እውነትም የደራሲው ሁኔታ ልብ ይሰልባል።
"ጥቁር ስለሆነ ይሆናል ምናልባት እንዴት አለቃው እንኳን ይቀራል?"
"እንጃ! ጓደኞቹስ  እንደው አንድ ሀያ ጓደኛ ያጣል ? ሀምሳው ይቅር ። ደግሞ እውነተኛ ታሪክ ላይ የተመሠረተ ነው ብሏል ወይ የገሀዱ አለም ነፀብራቅ . . . !! የራሡ ታሪክ ይሆን እንዴ?" አልኳት
ሴቷ ተዋናይት ድምፀ መረዋ እንደሚሏት አይነት ነች። መድረኩ በሁለቱ ብቻ ደምቋል። ምናልባት ፍቅረኛሞች በመሆናቸው ይሆናል።
"ወንዱ ጎበዝ አይደል? ሲስማት የእውነት አስመስሎታል።" አለች
"ታዲያ ቲያትረኛ መምሰል ሳይሆን መሆን አይደል?" ራሷን ጠየኳት
"ዛሬ ለሶስተኛ ጊዜ መታየቱ ነው። ገንዘቡ ይቅር ድካሙና ሞራሉ በምን ይካሳል? የራስ ወገን ይጠፋል? ጓደኞቹ ቢከቡት ምናለ የሀገሩ ሠዎች "
"ሴትዮ አትሠሚም እንዴ እናት የለኝ አባት የለኝ  ብቻዬን ነኝ ሲል? ደግሞስ ሀገሩ እንኳን ለጓደኛ ለባልና ሚስት ደባል መሆኑን ረሣሽ ? ተኛ ነጋ ወጣ ሴትዮ አመረርሽው ኦኮ! መቼም አንቺ እንዲ ከተንገበገብሽ እሱ ነፍሯላ?!"
ንግግሬን ሳልጨርስ ደራሲው ደበሎ ሆዱን እያንከቤለለ አጠገባችን ደርሷል። እቅፍ አርጎ በባለውለታነትና በወገን  ስሜት ስሞ  ሲያመሠግነን የእድሜውን መገባደድና ተስፋውን ከሚስቁት ትንንሽ አይኖቹ ላይ አነበብኩ።
በሀዘን የተሸማቀቀው ልቤ ሲፍታታ ተሠማኝ። 

Oct 11/2023

የሀዘን ልቃቂት /ሶስና አሸናፊ/

እታለም ሠላሣ ስምንት አመት እንደሞላት ማመን አትፈልግም። " እኔ እንደሁ ከህፃንነት ድርጊቴ አልወጣሁም። ዕድሜዬ ቁጥሩ ቢጨምር ምን ዋጋ አለው" ትላለች ከእንቅልፏ ስትነቃ የሌሊት ልብሷን አልፎ ፍራሽዋን ያራሠ  ሽንቷን እየተጠየፈች።
የዛሬው ግን ልዩ ነው። ለወሬም አይመች፣ ስትጠነቀቅለት የኖረችውን የብቻ ሚስጥሯን የብቻ ነውሯን እንቅልፍ ጥሏት ገሀድ ወጣባት።
ጭልጥ ካለ እንቅልፏ ድንገት ባነነች። ከዚያም ጭኗ መሀል ያለው ሙቀት ተሰማት። በእጇ ዳበሠችው። ፒጃማዋ ርሷል። ቀስ ብላ የአሠፋን ፒጃማ ነካካችው የሱም ርሷል። ደነገጠች። ተጠንቅቃ ከተኛችበት በመሣብ ቁጭ አለችና መካከለኛ ስፋት ያለውን ሮዝ ቀለም የተቀባ  መኝታ ቤት በትኩረት ደጋግማ አየችው። የራስጌ መብራቱ አልጠፋም። አይታቸው እንደማታውቅ ሁሉ የቤቱን እቃዎች አማተረች። ሰፊ ቁምሳጥን የሸሚዝ ማስቀመጫ ሳጥን ግድግዳውን ተደግፈው በተለያዩ አቅጣጫዎች ቆመዋል። የእጅ መታጠቢያ ላስቲክ ደግሞ ውሀ ተሞልቶ ተቀምጧል። 
እንደገና አንድ ሜትር ከሀምሳው  አልጋ ላይ አፈጠጠች። ሮዝ አልጋ ልብሱንና ቀይ ብርድልብሱን በየተራ  ዳበሰቻቸው። ነጩን አንሶላ በእግሯ እንደመዳበስ እያደረገች አሸችው። በአንሶላው ላይ የሚታየውን እርጥበት ማመን አቃታት። እናም ማልቀስ ጀመረች።
አሰፋ የሲቃ ድምጿን ሲሰማ ደንግጦ ተነሳና " እታል . . .እታል ችግር አለ?" አላት ረዘም ያለ ፊቷን እና ረጅም የተጠቀለለ ፀጉሯን በየተራ እየዳሠሠ።
ትልልቅ አይኖቹን ላለማየት እየታገለች ሰልካካ አፍንጫውንና ጠባብ ከንፈሮቹን ሳታስበው በእጇ ዳበሠችው። እሱም ፒጃማውን  አርሶ ወደ ሰውነቱ የሚያልፈውን ቅዝቃዜ ለማጣራት ብርድልብሱን ገለጠው። ሁለም ርሷል። ደነገጠ:: ሊመለጥ ያለ ፀጉሩን እያሸ ለመናገር ሲል ቃላቶቹ  ጠፉበት።
"ሳላውቅ ነው::" አለች እያለቀሰች
አሰፋ ገባው።
"አይዞሽ ችግር የለውም። ያለነው ቤታችን ያየሁት እኔ ብቻ አትረበሺ ። እኔ ባልሽ፣ ወንድምሽ፣ ጓደኛሽ አይደለሁም? " አላት ። እቅፉ ውስጥ እንዳለች ግንባሯን ደጋግሞ እየሳመ። በልቡ ደግሞ ሌላ ነገር አሰበ። "ምን አልባት. . . " የጀመረውን አልጨረሠም።
. . .
 https://youtu.be/4V-MJgnKhYo

ጥላ- ሶስና አሸናፊ

የናፍቆት ቀናቶች ይበርዳሉ። በመኖርና ባለመኖር መካከል ይጥላሉ። አንዴ ደስታ አንዴ ሀዘን አንዴ ሳቅ አንዴ ስጋት እየተፈራረቁ ውስጥን በጭንቀት ይነድላሉ። በተለይ የምትሳሱለት ከሆነ፤  እረጅም እድሜ እንዲኖር፣ እጁን ቁርጥማት እንዳይነካው በእድሜው ሙሉ ጤናና ደስታ እንዲያገኝ ከተመኛችሁ? እሱ ደግሞ ተራውን ጅንን ፣ኮስተር ካለ እንደኔ  ከሱ ፊት ለፊት በኩራት ለመቆም ትመኛላችሁ። እኔማ  አይኑን በአይኔ ለማየት እጁን በእጄ ለመዳሠሥ አምስት አመት ጠብቄያለሁ። ስራዎቹ ውስጥ አግኝቼዋለሁ። ጠይቄዋለሁ፣ ሞግቼዋለሁ። ግን የምንኖርበት ሀገር ወዲህና ወዲያ በመሆኑ  የቅርብ እሩቅ እንደሚሉት መገናኘታችን ራቀ። 
                አቤት የቀኑ ርዝማኔ ቶሎ አይመሽ ቶሎ አይነጋ ።  ስንገናኝ እጅለእጅ ተያይዘን በጎዳናዎቹ ላይ  የሚጣፍጥ ጨዋታውንና የእውነት ሳቁን አብሮ ለመሳቅ ፣ ስሩ ገብቼ የሚናፈቀውን ወጉን ለመኮምኮም። በሱ ልጅነት ውስጥ ልጅነቴን፣ ለማስታወስ ፣በሱ የፍቅር ወግ ውስጥ ደግሞ ፍቅሬን ለማስታመም ጊዜውን በቻልኩት መጠን በመንሰፍሰፍና ስንገናኝ እንዴት ሰላም እንደምንባባል በማሰብ  ገፍቼ የቀጠሯችን ቀን አደረስኩት።  ድምፁ የበለጠ  ናፈቀኝ። ፊቱ መቆም አጓጓኝ።የሀገሩን እርቀት የአኗኗር ዘይቤውን በመርሳት ታቁታላችሁ? ብዬ መጠየቅ ጀመርኩ። 
"እሱ ማነው ?" አሉኝ
"እሱማ . . እያልኩ ስለሡ ነገርኳቸው። ረጅም ነው። ቆንጆ፣ሳቂታ፣ጨዋታ አዋቂ፣ የፍቅር ሰው ደግሞም የሀገር ሀብት። ደግሞም ታዋቂና ተወዳጅ"
"እሱ?"
"አዎን ቤቱ ከዚህ ይርቃል?" ተንሰፈሰፍኩ
"ላይርቅ ይችላል። አድራሻውን ይዘሻል?"
"አድራሻው?" ስልኬን ብድግ መልሼ ቁጭ ።እንደገና ብድግ መልሼ ቁጭ ከዚያ
" የስራ ቦታውስ?"
"አድራሻ. . አድራሻውን ንገሪና"
  አድራሻ አድራሻው  አንዱን ትቼ ሌላውን እጠይቃለሁ። በኦታዋ ቆይታዬ ላገኘሁት ሁሉ የማቀርበው ጥያቄ ሆነ። ቤቱ የት ነው ? ቅርብ ነው ሩቅ?
 ትእግስት በማጣቴ እራሴን ታዘብኩት።
        ካለሁበት ሀገር  አምስ መቶ ኪሎ ሜትር ገደማ ተጉዤ  እሱን ለማየት መምጣቴን ሳስበው ኩራት ተሠማኝ ። የሚወዱትን ለማግኘት መጓጓት እንዴት ደስ ይላል።ብዬ ራሴን አፅናናሁት።
እሱ የሚወደውን ሻሽ ሸብ አድርጌ ካለሁበት ወጣሁ።
ከመጣበት አቅጣጫ ለመያዝ አራት መንታው ላይ ቆምኩ። ሳየው  ልቤ ፈሰሰ. .  ዓይኖቹ ብር ብለዋል። እቅፍ አረገኝ፣ እቅፍ አደረጉት። የፀጉሩን መሸበት ሳይ ሳሳሁለት። እጆቹን ደጋግሜ አየኋቸው። ዳበስኳቸው። ፊቱ ድካም አርግዟል። አለባበሱ እንደነገሩ ሆኖ ያሳብቃል። መልሼ አቀፍኩት። 
"እንኳን አገኘሁሽ?"
". ደህና ነህ? የማንገናኝ መሥሎኝ አዝኜ ነበር" አልኩት
"እኔም እስካይሽ ቸኩዬ ነበር"
"እኔ እምልህ?"
"አንቺ የምትይኝ"
ቀልዱን ጀመረ ሲጣፍጥ።
"ባንገናኝስ?"
"እሱን ነበር ሳስብ የነበረው"
"በሀዘን የምሞት ይመሥለኛል" አልኩት። ከደጃፉ ደርሼ ሳላገኘው ብመለስ። መከፋቴ አይኔ ላይ ተንጠለጠለ።
 ኮስታራነቱ ጥሎት ጠፍቷል።አስፈሪው ግርማ ሞገሱ የለም። ስስ ሆነብኝ አሳቢና ተጨናቂ። ሙሉ ሳቅ ፣ሙሉ ጨዋታ። 
አልዘለቀም ድንገት ከመቀመጫው ብድግ ብሎ አቀፈኝ አቀፍኩት።
"በቃ ልትሄድ ነው?" ልቤ ተከፈለ።
"መቆየት አልቻልኩም"
  በአይኔ ተከተልኩት። የአምስቱ አመት ጥበቃ አይንን ከፍቶ በመክደን መሀል  ቆይታችን ተጠናቀቀ። ልቤ ተገምሶ የወደቀ መሠለኝ። ቀልቤም አካሌም ከሱ ጋር ነጎደ። ለምን አልሸኘሁትም? ውስጤን ጠዘጠዘኝ። ጥያቄዬን ሳልጨርስ እግሬ መራመድ ጀምሯል። ደግሜ እንዳቅፈው፣ እንድስመው ፣ እንዳወራው  ግን አልደረስኩበትም መኪናውን አስነስቶ ወደቀኝ ታጠፈ። ሀዘን ፀጉሬን እየሠነጠቀ በአናቴ ሲገባ ፤ ሰውነቴ እንደደረቀ መሬት ተሠነጣጠቀ። ልቤ ከሱ ጋር እግሬ ከመሬቱ ጋር ተጣብቆ ቀረ።

Aug 3/2023
ከኦታዋ ወደ ቶሮንቶ
ባቡር ውስጥ

አምስት አመታት ለቅፅበት ለመተያየት!! -ሶስና አሸናፊ

"There's a lot I don't have."
"We all don't have much," አለች አንዷ
""You know, I don't have a man, I don't have a house, I don't have a job, I don't have money, what should I do?"
  ሴትየዋ እንደመደንገጥም እንደመናደድም ቃጣት። ሁለቱም ገበያተኞች ናቸው።
‘’I don’t want to see you. I need to talk to a male supervisor not you.”
"That is none of my business!"," ብላ ፈጥና ተራመደች
"I want a male manager.  ድምጿ ነጎድጓዳማና ተወርዋሪ ነው። የጆሮአችንን ታምቡር የበጠሰው ስለመሠለን እኔ፣ሮዛእና ተሠማ ጆሮአችንን ያዝን። 
ሮዛ የመናዊት የስራ ባልደረባዬ ናት ተሠማ ደግሞ የሀገሬ ልጅ
ሴትየዋ ከእግሯ እስከራስ ፀጉሯ በብረት ጌጣጌጥ ተሞልታለች። ፀጉሯ ሙሉ ቢጫ ሆኖ ፍሬንች ቁርጥ ነው። ሠውነተ ፈርጣማና አቋሟ ወደ ወንድ ያደላ ነው። ከዛ ግንብ ሰውነት የሴት ድምፅ አይሉት የወንድ  ድምፅ መውጣቱ  ስለገረመን ተያየን። የፊቷ ጉስቁልና ከተቀባችው ሜካፕ አምልጦ ያሳብቃል። 
"This is a difficult time every one is suffering" አለች ሮዛ
"ምናምናቸው ነው ባክሽ"አለኝ ተሠማ በአማርኛ
ሴትየዋ በምትገፋው የልጆች ጋሪ ውስጥ ደቦል ውሻ ተኝቷል። በውሻው ላይ የልብስ ኮተት ከምራለች። ውሻው እሷ ስትጮህ ሳይሆን ሰው መልስ ሲሰጣት ብቻ ቀና ብሎ ያይና መልሶ ይተኛል።
"Is she crazy or she just complaining?" አለ እንደሷው ከአፍንጫው እስከጆሮው በብረት የተሞላው ድንክ ውሻውን እየጎተተ
"We don't know" አለ ተሠማ አንዱ በአንዱ ሲስቅ ጀንበር ጥልቅ አይነት እያየኝ።
ተሠማ ሯጭ ነበር ብል ይቀላል። ረጅም ቀጭን ቁመቱ ስጋ ለብሷል። ብቻ በየወሩ ለሩጫ የሚሆን ጫማ በመግዛት ሯጭ መሆኑን ላለመርሳት የሚጥር ጓደኛዬ ነው። 
" All of this noise is trying to get away with something "አለች ሮዛ  እሷን ተዋት ኢድ ሙባረክ አልኳቸው
"ሁሉ ነገር ደስ የሚለው አገርቤት ነው። እዚህ ምን አለ የበጉ ጩኸት የዳቦ ሽታ አመት በአል ያኔ ነው። "አለ ተሠማ
"Roza when will you celebrate the Eid?" አልኳት
"I live with my aunt you know. She and her husband are busy, and their children are at school; may be at night. But she is a nice woman she is doing whatever I want like a mom.”
 "Why you stare at me? what do you want from me?" ብላ ስታንባርቅ ወሬያችንን ሣንጨርስ ተበታተንን እሷም የያዘችውን ይዛ ወጣች የሴኪዩሪቲ አለርቱ ቤቱን አናጋው።
April 2023

ምንም የለንም!!/ሶስና አሸናፊ/

ሰፊው ሣሎን ውስጥ የተሰቀለው የግድግዳ ሰዓት ፍጥነት ጨምሮ አቶ አስናቀ ጆሮ ላይ ያስተጋባል፡፡ “አርፈው አይተኙም? እሱ እንደሆን መምጣቱ አይቀር፡፡ እርሶስ የት ይሄዳሉ? ምን ያጣድፋል?” አለቻቸው፤ ሠራተኛቸውም የልጃቸውም እናት የሆነችው አሰለፈች ወፍራም ቂጧን እያንደባለለች፡፡
“እንዴት?” በደከመ ድምጽ ጠየቋት፡፡
“እንደው ከወትሮው ለየት ብለው ተጣደፉ ብዬ ነዋ!”
“እኔስ ቀጠሮ እንዳለኝ ማን ያውቃል?”
“ቢሆንም . . ቢሆንም በዛ፡፡ እሱ እንደሁ ጓደኞቼ እንዳያመልጡኝ ልድረስባቸው ብሎ ነበር ሲከንፍ የሄደው” አለች፤  በመጨነቅ ሁለት እጅዋን እንደ ልጅነቷ እያፋተገች፡፡
“የሞት ቀጠሮ ነው?” አሉ፤ በምግብ የበለዘ ጥርሳቸውን ገልጠው ፊት ለፊት ከተሰቀለው ጎረምሣ ልጃቸው ፎቶ ላይ እያፈጠጡ፡፡
“ካልሆነ እኔው ልሞክርልዎት ምን ፈልገው ነበር?” አለች ንቅሣት ያስረዘመው አንገቷን አስግጋ
“አንቺ በሱ ስም ስንቱን ትሞክሪያለሽ አሁንማ ቤቱን ሞላው እኔ ነኝ አዛዥ የቤቱ ባለቤት ሊል ምንም አልቀረው” አሉና ቀሪውን ለራሣቸው አጉረመረሙት
አቶ አስናቀ ሰማንያ ዓመት ሆኗቸው አልጋ ሣይዙ “ሚስት ማግባት ጉልበት መጨረስ ነው” እያሉ  በሠራተኛ የኖሩ ሰው ናቸው፡፡ አሁን  እንኳን እርጅና ከሕመም ጋር ተጨምሮ ጉብዝናቸውንና  አቅማቸውን ሰልቦ አልጋ ላይ ቢያውላቸውም እጅ ላለመስጠት እየታገሉ ነው፡፡ አግራቸው መቆም አቅቶት |ሲጥመለመል. . “አይዞህ በርታ” ይላሉ ለራሳቸው፡፡ 
“የሚቀመስ ላምጣ? ምነው ዛሬስ አልህ ተጋብተዋል፡፡ ይኸው የረባ ምግብ ሣይበሉ ሶስት ቀኖት ” አለች ፀባያቸውን ማስታመም የሰለቻት ሠራተኛ፡፡
“አንቺን ልጠይቅሽ እንጂ! ምነው ከኔ ጋር ሮጥሽ?” አሉና ግድግዳው ላይ ከረባትና ኮት አድርጎ የተነሣው ልጅ ፎቶ ላይ አፈጠጡ፡፡
የልጃቸውን ደረስኩ ደረስኩ ማለት መቀበል አቅቷቸዋል፡፡ ቁጭት አይሉት ንዴት ባዩት ቁጥር ያንገበግባቸዋል፡፡ እንደውም “ ስማ እኔ እንዳንተ ደልቶኝ አልኖርኩም ማጅራቴን እያሣበጥኩ አልንገላወድም አምስት መርፌ አምስት ሣንቲም እያልኩ ነው ያደኩት እኔን ካላገለገልከኝ ምን ትሰራልኛለህ ደግሞስ ቤቴንና ገንዘቤን ለመውረስ ያምርሃል ዋ! ዋ!”
“አባባ ምን እያልክ ነው አልገባኝም፡፡ የኔን ጓደኞች አላየሃቸውም ስንትና ስንት ነገር እንዲያደርጉ ይፈቀድላቸዋል፡፡ እኔ ምን ተደረገልኝ እስኪ ንገረኝ” ቢጎሻምቱትም ከመጠየቅ አይቦዝንም፡፡
“ከኔ መወለድህ ብቻ ይበቃሃል ፡፡ ከፈለኩኝ ልጅነትህን እክዳለሁ፡፡ ማን ይጠይቀኛል ፡፡ ወለድኩ ብል አልወለድኩ ብል መብቱ የኔ ሰማህ ? “ ጠረጴዛውን በቡጢ መትተው ንግግሩን ሣያስጨርሱት ይወጣሉ፡፡
“እማዬ አባባ ለምን እንደልጁ አያየኝም ሁል ጊዜ ጥጋበኛ እንደሆንኩ ነው የሚሠማው” እያለ እሱም በተራው እናቱ ላይ ይጮኻል፡፡
“ነገሩ ወዲህ ነው ልጄ ትለዋለች በደፈናው ለሱ የማይነገሩትን የአባቱን ፀባይ እያሽሞነሞነች፡፡ 
“አንቺና እሱ እንዴት ተገናኛችሁ እስኪ ንገሪኝ ማወቅ እፈልጋለሁ ወይ ላንቺ ወይ ለኔ ክብር የለው፡፡ የሁል ጊዜ ጥያቄው እና ጉርምርምታው ነው፡፡
“ክብር” አለች ድምጿን ቀንሳ፡፡ ከዚህ ሌላ አትናገርም፡፡ ግን ታስበዋለች፤ እሱን ወልዳ ማዕድ ቤት ተኝታ የአራስ ጊዜዋን እንዴት እንዳሳለፈች፡፡ ደግሞ ይጠይቃታል “ከየት መጣሽ?” 
“ነገሩ እንዲህ  ነው እናቴ ስትሞት አባቴ በአደራ ሠጧቸው አስተምራለሁ አሣድጋታለሁ ብለው ወሰዱኝ፡፡ አባቴ ሲሞቱ ነገሩ ሌላ ሆነ ሠራተኛም የአንተም እናት ሆንኩኝ፡፡” ትለዋለች ፊቷ እየተለዋወጠ፡፡  
የሰማውን ሰምቶ ጮሆ መልስ ሲያጣ አንገቱን እንዳቀረቀረ ግራ በተጋባ ሁኔታ ቤቱን ጥሎ ይወጣል፡፡
“ምነው ሐሣብ ገባሽ? “ አሉ አቶ አስናቀ የሰራተኛቸውን መፍዘዝ በደንገዝጋዛው እያዩ
“እንደው የርሶ ነገር ነዋ፤ አህልም የማያስቀምስ ምን ነገር ገጠምዎት ብዬ ነዋ  ይህን ሣምንት ተይዘዋል ምን አለ ከሀኪም ዘንድ ብንሄድ ወይ የንሰሀ አባቶን ልጥራ አፎት ይደርቃል ፣ ያተኩሶታል፣ ምግብ እቢ አሉ ተይዘዋል ጨነቀኝ እኮ አንቱ!”አለች አንገቷን ከግራ ወደቀኝ እየመለሰች 
“አቤት ለኔ አስበሽ ሞተሻል! ደግሞስ እህል ስንት ዓመት ሊያኖረኝ?”
“ወይ እርስዎ የዛሬውስ ብስዋል አይኖት እኮ ግሽርጥ መስሏል፡፡  ”
“ፀጉሬን ጥፍሬን ጢሜን እንዲቆርጥልኝ እፈልጋለሁ እሱ ግን ማን አለበት እሱን ያሣደኩበትን አንድ ወጠምሻ ብቀጥር ቀጥ ለጥ ብሎ ያኖረኝ ነበር ፡፡ ምን ዋጋ አለው ውሻ ከሄደ ጅብ ጮኸ ነው፡፡” አሉና  ልጃቸውን ማሠብ ጀመሩ፡፡ እያናገሩት ትቷቸው መውጣቱን በአእምሮአቸው አመላለሱት፡፡
ሲበላ ሲለብስ መንቀዥቀዥን አዩት “ቀልበቢስ” ለራሣቸው ነገሩት፡፡ እንደገና አሰቡት  በሁለት ጉንጩ ወጥሮ ሲያላምጥ ወዲያው ፀጉሩን ሲደባብስ ሱሪውን ከፍ እያደረገ ሲንጎራደድ አይውጡት አይተፉት ነገር ጉሮሮአቸው ላይ ተሰነቀረ፡፡
“አባባ ያልከኝን ነገር አደርጋለሁ፡፡ ጓደኞቼ እንዳያመልጡኝ ልሂድ፡፡ ቀጠሮ አለኝ ነገ ቀኑን ሙሉ ከአንተ ጋር ነኝ፡፡” ቀይ ፊቱ ደም እስኪመስል ፊቱን እያሸ በቀኝ ትከሻው ላይ ጃኬቱን አስቀምጦ ስልኩን አንጠልጥሎ በሩን ሣይዘጋው ወጣ” አይናቸው ደም እንደጎረሰ ተከተሉት ፡፡ ግን ወጣትነታቸውን እሱ ውስጥ ያዩት መሠላቸው 
በሱ እድሜ ቀርቶ አሁን ከአምስት ዓመት በፊት የነበራቸውን ብርታትና ጥንከሬያቸውን ሲያስቡት ለራሣቸውም ይገርማቸዋል፡፡ ቁመናቸው እንደሱው ዘለግ ያለ ሆኖ ወገባቸው ወደፊት የተለመጠ ነው፡፡ ለማንም ርህራሄ የላቸውም በተለይ ማንም ጥቅማቸውን የነካ ሲመስላቸው ከምድረ ገፅ ለማጥፋት ወደኋላ አይሉም፡፡ ያ በአባታቸው ውርስ የተደራደረ ወንድማቸውን እንኳ የቤቴን ጠባቂ ሰራተኛዬን  ቀሚስ ነክቷል ብለው በሃሰት ያላገቡ ሚስታቸውን አስመስክረዋታል፡፡ አሁንም ታዲያ የልጃቸው በቤታቸው ውስጥ መሮጥ አልተመቻቸውም፡፡
“ነገ አደርጋለሁ አባባ ነገ ነገ ነገ” ንግግሩ በጆሮአቸው አስተጋባ
“እኔ እምለው” አሉ አጠገባቸው ያለ መስሏቸው ፡፡ “ አሁን ጊዜው የኔ ነው ብለህ ነው እክድሃለው ውርስ አገኛለሁ ብለህ ነው ድንቡሎ የለም ” በለሆሣስ ተናገሩ
ድምፃቸውን የሰማቻቸው ሰራተኛ “ ቅዠት ጀመሮት እንዴ በሞትኩት” አለች እና እራሷን አሰበች ፡፡ አንድ ቀን እንደሚስት በአደባባይ ማእረግ ሣይሰጡኝ አሁን እርሶ ሲሞቱ ምን ሊኮን ይሆን አለች በውስጧ፡፡
“አ!” አሉ ዓይናቸውን በልጥጠው፡፡
“እንዴ ምን ነካዎት ከዚህ ቀደም ሲታዘዞት አይደለም የኖረው? ዛሬ ነው በራሱ ፈቃድ  ልውጣ ብሎ የሄደው፡፡ ምነው በዚህ እድሜህ ከኛ ጋር ተቆራመድ ማለት ጡር አለው?” አለች የልቧን ሐሣብ ያወቁባት ስለመሰላት ይህን ተናግራ  እየተመናቀረች ወደ ጓዳ ገባች፡፡
“አሃ!  አንቺም አለሽበት? የማንን እንጀራ የምትበይና  የምታበይው መሠለሽ? አድማ ምቺብኝ!  አንቺማ ትሄጃለሽ፤ ትሮጫለሽ፤ ምን አለብሽ? ቆይ ግድ፤ የለም? ፏሊብኝ ምን ታደርጊ!ስስት ዓመት አይደል አልጋ ላይ ከቀረሁ”
ንግግራቸውን አቋርጠው ግርግዳ ግርግዳውን ማየት ጀመሩ ከዚህ ቀደም ከልጃቸው ጋር የተነጋገሩት አእምሮአቸው ውስጥ ይመላለሣል
“ስማ አንተ ስጋውን ሣትነካ አሣምረህ እና አስተካክለህ ቁረጥ ዋ” አሉ 
“እንዳልከኝ አይደል የቆረጥኩት ምን አደረኩ”
“በል ሞልጨህ እጠበኝ ምን ያጣድፍሃል እኔ እዚህ ቁጭ ብዬ ምን ልትሆን አማረህ ክንዴን ሣልንተራስ”
“እንዴ አባባ ያልከኝን ሁሉ አደርጋለሁ ከዚህ በላይ ምን ልሁን “







“ወዲህና ወዲያ ማለት የለም ስርዓትህን ጠብቅ ህጌን አክብረህ ኑር ያለበለዚያ ለኔ ይሰንፋል ብለህ አታልም አገላብጥሃለው ዱላ ማንንም ይገዛል”
ያለፉት ንግግሮቻቸው ብልጭ ድርግም እያለ አይምሮአቸው ውስጥ ይመላለስ ጀምሯል፡፡ ለሣቸው ብቻ በሚገባ ድምፅ መለፍለፍ ጀመሩ፡፡ እንደመሣቅ እያሉ እጃቸውን ዘረጉና አየሩን አቀፉት ልጃቸውን የሆኑ ያከሉ መሠላቸው፡፡ የለበሱትን ጂንስ ሱሪ አስተካክለው ጃኬታቸውን እየሠበሠቡ ባጠገባቸው የምታልፍ ቆንጆን ለመያዝ እጃቸውን ሲዘረጉ ሠራተኛውን እጅዋን ያዟት፡፡
“በስመአብ በስመአብ ምን ሆኑ አንቱ!” አለች እጃቸውን እየደባበሰች፡፡ እንደገና ፊታቸውን ቅጭም አደረጉና ማጉተምተም ጀመሩ፡፡ አፋቸው አልላቀቅ ሲላቸው ሰውነታቸውን አስተካክለው በጀርባቸው ተኙ፡፡ ሠራተኛቸው አለባብሣቸው እየተርበተበተች ወደጓዳ ገባች፡፡
የአቶ አስናቀ ፊት ሙልት ብሎ የጎልማሣነት ጊዜያቸው ላይ ያሉ መሠሉ፡፡ አፋቸውን ለመክፈት ይሞክሩና ያቅታቸዋል፡፡ እጃቸውን ለማንሣት ይታገላሉ ፡፡ በጉርምስና ጊዜያቸው የሚወዱትን እጀጉርድ ሸሚዝ የለበሱ ይመስላቸዋል ፡ ፡ ፈገግ ለማለት ሲሞክሩ ፈገግታቸው ይጠፋና እሚያስፈራ ድምፅ በጆሮአቸው ያስተጋባል፡፡ አይናቸው ክድን ግልጥ እያደረጉ እንደህፃን ልጅ ሲመላልሱ ቆይተው  እንደደከመው ሰው በረጅሙ ተነፈሱ፡፡
ከብዙ ቆይታ በኋላ ልጃቸው እናቱን አስከትሎ ገባ፡፡ “አባባ አባባ መጥቻለሁ” አለ እጁን ኪሱ እንደከተተ ዘና ፈገግ ብሎ  ቁልቁል ከተጋደሙበት እያያቸው
“እንግዲህ ኩርፊያውን ተውትና የሚፈልጉትን ይንገሩት” አለች አሰለፈች
“አባባ ምን ነበር ያልከኝ” አለ አንገቱን ወደፊታቸው አስጠግቶ”
አቶ አስናቀ አይናቸውን ኮርኒሱ ላይ እንደሰኩት አልተነቃነቁም፡፡
መለስ ብሎ እናቱን አያት “ምን ጉድ መጣብን አንተው ዛሬማ አንተ ከሄድክ ጀምሮ ተለዋውጠዋል፡፡ ፈርቼ ነበር የዋልኩት፡፡” 
“ምን አድርጊ ብሎ ነው?”
“እኔንስ ምንም አላሉኝም፡፡ ግን ፈልገውህ ነበር፡፡ ይቃዣሉ፡፡”
“አሁን ምን እናድርግ?”
“ትንሽ እንጠብቃቸው፡፡ እራሳቸው ይንቁ፡፡”
“ሌላ ጊዜ አያስችላቸውም፡፡ በስድብ አልነበር የሚቀበሉኝ?”
“እስኪ ዞር በል፡፡” አለች ወደ ሽማግሌው እየተጠጋች፡፡ ከንፈራቸው ደርቋል፡፡ እጃቸው ቆርፍዷል፡፡ ደነገጠች፡፡ ትንፋሻቸውን አዳመጠች፡፡ 
“ምን ብዬ ላለቅስ ነው? አሠሪየ . . ምን የልጄ አባት . . . ባሌ. . . ምን ብዬ . . .” በፍጥነት ራሷን ጠየቀች፡፡ እጇ እየተንቀጠቀጠ የዓይናቸውን  ቆብ ወደ ታች ገጠመችውና ልጇን እጁን ይዛ እየወዘወዘች  “እትዬ ተዋበችን ቶሎ ጥራ!”
“ለምን?”
“በቃ! ሁሉም አልቋል!”
“ምን! እማ ምን አልሽ?” አለ እየተርበተበተ፡፡
“ጉድ! ጉድ! ጉድ! . . . እያለች መጮኽ ጀመረች፡፡ ልጇም ተከትሏት ጮኸ፤ “አባባ . . . ደግ አባት እንዳማረኝ፤ አባባ! እጄን ይዘኸኝ ሳትሄድ . . . አባባ . . . አባባ!” እየጮኸ ማልቀስ ጀመረ፡፡
ከሰፊው ሳሎን ውስጥ የሁለቱም ድምፅ በየተራ መልሶ በጆሮአቸው ያስተጋባል፡፡